Verrassend dichtbij

De intimiteit van kamermuziek

De intimiteit van slechts enkele spelers die tot in de kleinste finesses kunnen opgaan in geconcentreerd samenspel is een van de aantrekkelijke aspecten van kamermuziek. Talloze componisten hebben kamermuziek geschreven, soms in vaste formaties, maar soms ook in verrassende combinaties. Zo is Dohnanyi’s Serenade voor drie strijkers heerlijk romantisch, spannend, soms modern aandoend met hier en daar een snufje Hongaarse volksmuziek. Minstens even charmant is de Sonatine voor drie blazers van Veress. Pittige muziek van begin twintigste eeuw, maar met zoveel plezier en humor geschreven dat het een lust is om naar te luisteren.

Stijlvolle ontmoeting

Mozarts Sonate voor fagot en cello is een echte achttiende-eeuwse klassieker. De fagot voert de boventoon met een mooie solistische partij waarbij de cello als een volwaardig basinstrument het begeleidende fundament is. Tot slot het Kwintet van Prokofjev, ooit bedoeld als muziek bij een ballet over het circus. Daar is het nooit van gekomen, maar het heeft als kamermuziek de podia veroverd. Met enige verbeelding kun je je bij de zes korte delen moeiteloos de virtuoze capriolen van de circusartiesten voorstellen. Kortom, een heerlijke uitdaging voor enkele musici van Orkest Phion om elkaar in vier kamermuziekwerken met afwisselende bezettingen stijlvol te ontmoeten.